اولین ...

کلاس صبمون ساعت قرار بود 9:30 شروع شه ولی چون فکر می کردیم همون ساعت قبله از 8 بودیم کلاس. من و عشقمم نشستیمو گزارش دیروزو تموم کردیم که بفرستیم واس استاد.

کلاس بعد از ظهرمونم برگزار شد و معمولی بود.از اونجایی که استاد زیادی گیر میده خانوما همه ردیف آخر نشستیم و بقیه هم جوری نشستن که دستش نرسه بهمون. به طفلک آقای زیتون پرورده و آقای نق تو این کلاس بیشتر از همه گیر داد. فداش بشم عشقمو که تو اکثر کلاسا استادا زووم می کردن روش.جوون.عزیز دلم

آخرای کلاس بود که گفت: امروز نریم بیرون؟ که گفتم چی بهتر از این و دوتایی با هم رفتیم بیرون دور بزنیم و در کنار هم باشیم و انتقام تمام روزو که کنار هم بودیم اما دور بودیم از همو، بگیریم از این دنیا.

وای که دیدن صورتت و دست گرفتن دستات چقدر بهم آرامش می ده. رفتیم و رفتیم و رفتیم تا رسیدیم به نقطه .... ایران.بعدشم که سر اینکه تا اینجا اومدیم یعنی نریم جلوتر؟ هی بریم، نریم، بـــریم، نـــریم؟ بالاخره به اتفاق تصمیم گرفتیم بریم. هیچی دیگه رفتیم و رفتیم و رفتیم تا رسیدیم به شهری که میخواستیم. دوباره بین رفتن به یه جای دیگه که نیم ساعت فقط فاصله داشتیم دو دل بودیم میگفت تا اینجا اومدیم نریم بده ها، می خندن آیندگان بهمونا. گفتم نه بابا کسی نمی فهمه که گفت بله نکه نمی نویسیش هیشکی نمی فهمه. عزیز دلم.رورت بگردم من. مگه میشه ننوشت؟ هان عشقم؟ که تصمیم بر این شد نریم.( فرداش یادته سر کلاس بهت گفتم تا حالا دیدی کسی بره تا اینجا ولی نره فلان جا؟ ) تو راه هم طبق معمول همیشه خوراکی گرفته بودیم خوردیم وحرف زدیم و خندیدیم. سر راه رفتیم از حاجی هم آجیل خریدیم. نزدیکیای رسیدنم که بودیم شروع کردیم به بازی و به قول خودش امشب سورپرایز شد و یه چیز جدید و تجربه کرد.

امشب بهم گفت یه چی میگم اگه دوسم داری نه نگو قول بده انجام بدی.گفتم باش. گفتش: شام بریم صبح روز بعد... میدونه چقدر اینجا بهم حس خوب میده. میدونی که چقد دوس دارم که بریم اما نه اینجوری. یه جور خاص یه جور خاطره انگیز و به یاد موندنی باشه. کی برسه اون روز.اصلا می شه برسه؟؟؟

 ایشالله که میرسه

دوست دارم

 

17 آذر 93