چــــــرا؟؟؟؟

چــــــرا؟؟

        چرا صدایم را نمی شنوی؟

صدایت می کنم

               امـــــــــــــــا

     امـــا پاســـخـــی نمی یابم

مگـــر نگفـــته ای، یادم کنـــید تا یادتـــان کنـــم

          مگر نگـــــفته ای بخــــواه تا کـــه دهـــم تو را هــــر آنچه از من خواهی

حـــال که می خوانمت

     حـــــــــــال کـــه می خــواهــــم

می خواهــــم

می شـــنوی؟

من می خواهــــم

       هم او را که شـــاید ســـال ها منتظرش بودم

هم او را که آرامش را در کنـــــار او یافتم

هم او را کـــه شادی را در هیچ چیـــز بیـــشـــتر از خـــنده های او نیــافتم

هم او که صـــدای تپش قلـــبش زیـــبـــاترین صـــدا و گوش نواز ترین طنین است

هم او که جــای خــــالی بین انگشتانم ، فقط و فقط با دستان پر مهـــر او پر می شود

هم او که آغوشـــش امن ترین مکان دنیا برای من است

 

پس چـرا نمی شنوی؟

        پس چـــرا می شنوی و پاســـخ نمی دهی؟

پس چـــرا؟

مگــــر نه اینکه من هم بنده توام

اگرچه خوب نباشم

بنده ات که هـــستم

مگـــر جز تو امــــیدی هست؟؟؟

پس چـــرا دریغ می داری از من

دیــدار لحـــظه به لحــــظه اش

لذت بردن از خنده هایش

دستـــان نوازشـــگرش

چـــشمان نافذش

آغوش پر مهـــرش

بوسه عــــاشقانه اش

و

زندگـــی همیشگی با او را

 

 

19 آذر 93